Waterkefir, de levende kefirkorrels

Waterkefirkorrels zijn vergelijkbaar met melkkefirkorrels, maar worden gekweekt in een op water gebaseerde mengsel van rietsuiker, biologische vijgen of ander gedroogd fruit en biologische citroenen. Waterkefir is ook bekend onder de namen tibi of tibicos, Japans waterkristallen of Kefir d'acqua in het Frans. Waterkefir kan ook worden gemaakt met vruchtensap of kokoswater. Waterkefirkorrels wijken af in vorm en grootte t.o.v. melkkefirkorrels. De meeste speculeren dat waterkefir is ontstaan ​​in Mexico, waar het bloeide in het suikerwater van de Ountia (cactusvijg) cactus. 

Waterkefir is heel gemakkelijk zelf te maken! Deze waterkefirkorrels hebben geen koeling nodig. Wanneer de partij klaar is, verwijderd u gewoon het oude fruit (U kunt dit overgebleven fruit ook opeten), giet de afgewerkte waterkefir in een glas en het is klaar om te drinken. Om het proces opnieuw te beginnen, voeg vers fruit en suiker toe, gebruik enkel chloorvrij water en giet het op de kefirkorrels. Dat is het! De volgende batch zal klaar zijn in ongeveer 24 tot 48 uur. Dit eindproduct kan worden gedronken of gebotteld en opnieuw gegist voor een dag of zo om een ​​nog meer natuurlijke koolzuurhoudende drank te produceren! 

Waterkefir is een geweldig alternatief voor mensen die geen melk kunnen verdragen.

De verschillen tussen waterkefir en melkkefir

De kefirdrank bestaat in twee varianten - melkkefir en waterkefir. Deze twee zijn nauwelijks verschillend van elkaar, aangezien beide zeer nuttig en behulpzaam zijn bij het bevorderen van een goede gezondheid en welzijn. De verschillen zijn de korrels zelf, de fysieke kenmerken van de kefirkorrels en de smaak van de drank.

Laten we beginnen met de kefirkorrels. Zowel melkkefirkorrels als waterkefirkorrels zijn culturen van gist en bacteriën die symbiotisch bestaan ​​in een matrix van suikers en eiwitten.

Melkkefirkorrels zijn wit, romig en luchtig en zien eruit als miniaturen bloemkolen. De symbiotische relatie van gisten en bacteriën produceert deze witte, sponsachtige stoffen. Als je melk met deze korrels laat fermenteren, zullen de korrels aanzwellen. Ze gedijen in melk, dat is waarom je zult eindigen met meer kefirkorrels na het fermentatieproces.

Waterkefirkorrels zien eruit als zoutkorrels, maar dan veel groter. Ze zijn wit, doorschijnend en kristalachtig. De bacteriestammen in waterkefirkorrels hebben geen melk nodig om te kunnen gedijen en dus kunnen ze worden gebruikt in water. In plaats van lactose, voeden de korrels zich met suiker.

Aan de andere kant, hebben melkkefirkorrels en waterkefirkorrels 3 overeenkomsten:

1. beide worden "kefir" omdat beide produceren een polysaccharide gel genaamd "kefiran" tijdens het fermentatieproces
2. beide zijn zeer gunstig voor uw gezondheid
3. beide kunnen worden opgeslagen voor een lange tijd en meerdere keren hergebruikt worden. 

Laten we nu eens een kijkje nemen naar de drankjes zelf en hoe verschillend ze eruit zien. De twee zijn niet moeilijk te onderscheiden, omdat simpelweg melkkefir op basis van melk is en eruit ziet als een soort van yoghurt (wit en romig) en waterkefir op basis van water eruit ziet als een sprankelende frisdrank.

Melkkefir en waterkefir hebben zeer kenmerkende smaken. Terwijl melkkefir meer zuur proeft, waterkefir is zoet omdat de korrels worden bewaard in suikerwater. Hoe meer je de melkkefir laat fermenteren, hoe meer zuur de drank wordt; hoe meer je de waterkefir laat fermenteren, hoe minder zoet hij wordt.